Napoleontische uniformen
Vergeleken met nu waren de uniformen in de tijd van Napoleon zeer kleurrijk.
De flamboyante uniformen tijdens de napoleontische periode weerspiegelde een maatschappij die was geobsedeerd door uiterlijk.
Tijdens een inspectie van het 124e Regiment van Liniesoldaten in februari 1812 te Maagdenburg riep generaal baron Pouget uit: “Tous très beaux hommes. Les grenadiers et voltigeurs surtout sont superbes”. (Het zijn allemaal knappe mannen. Vooral de grenadiers en de voltigeurs zien er prachtig uit).
De opvallende uniformen stelden de militairen in staat om vriend en vijand in het gevecht goed van elkaar te kunnen onderscheiden. Rook en kruitdampen beperkte het zicht op het slagveld immers aanzienlijk.
De kleur van het Franse uniform in 1812 was blauw. Het kende verschillende onderscheidingstekens waaraan te zien was bij welk land, eenheid en soort de militair behoorde.
Het nummer van het regiment stond aangegeven op de sjakoplaat. Het type soldaat was te herkennen door een insigne op de sjakoplaat en de patroontas en waren van metaal. Linie-infanteristen waren te onderscheiden aan de gekroonde blauwe letter N van Napoleon. De Lichte Infanterie kon worden herkend aan een gele jachthoorn en de grenadiers door een rode granaat op de uniformen.
De verschillende eenheden waren vooral van elkaar te onderscheiden door de pompons.
Linie- en lichte infanterie had een enkelkleurig, bolvormige pompon op de sjako.
Voor de 1e compagnie was die donkergroen, voor de 2e hemelsblauw, voor de 3e oranje of roze en voor de 4e compagnie violet.
Voltigeurs hadden een gele of groene pompon en pluim.
De grenadiers, tenslotte, droegen een hogere sjako met rode pompon en pluim.
De uniformen waren niet praktisch, want ze beschermden slecht tegen weer en wind. Daarbij waren ze zwaar en onhandig en de koperen knopen en hoedplaten moesten gepoetst worden.
Bron
Weblog van het Legermuseum 2012: Praktijkervaring met Napoleontische uniformen: onderscheidingstekens.