Tijmen Gooijer, Brief no. 8, 10-10-1812
Den 10 October.
Eer waarden
M. eedel vrouw, ik laat u weeten als dat ik nog gezond ben. Ik heb u brief ontvangen den eerste october en daar uyt verstaan als dat gey nog in een reedelijk welstand zeyt en meyn geliefde kind, daar ik zeer over verblijt ben. Dat ik dat nog van u mag horen, dat is nog een groot voorregt waar ik den Heren nog nit genoeg voor Daanken kan voor de weldaaden die den Heeren nog an ons betoont. Meyn verlangen is zoo naa u, maar den Heeren weet of ik wel weerder bey u zal komen. Meyn weg is zoo donker na het uytwendig. Ik hoort nit als Gods naam lasteren bey den alderhoogsten daar ik zoo gedurig oover bekroom ben over de zunden die hier zoo plaas hebben. Maar den Heren zeyt tog in zeyn woort, dat hey ider zeyn raat zal uytvoeren na het genen hey hier heft gedan. Ik moet afbreken met de pen, maar meyn hert schrijd voor u in liefden. Zeyt duyzendmaal van meyn gegroet.
Meyn geliefden vaader en swaager, ik heb uyt de brief verstaan dat gey nog gezont ben, waar ik over verblijt ben. O vaader, dat is nog zoon groot voorigt, moegten wey dit voorigt maar arkennen voor de Heren. Hey is tog de getrouwe god, di bey hem zoekt zal niet Bescaamt uyt koomen, hey roept tocg zondaars tot Bekering. O vaader, meyn verlangen is zoo na u, o moegt ik nog een weeder koomen en dat ik nog met u mogt spreken over meyn weg en toestant, ik zou meer spreken als ik u scrijven kan. Ik hoop en wens het van meyn hert. Ik hoop als dat den Heren met zyn zegen u in alles zal zegenen. Vaader, ik heb vier gulden wualief stuyvers ontvangen van al tiyt af dat ik her gewest ben. Dat is wat te zegen. Ik moet maar eydigen met de pen maar meyn hert is zeer verlaengtget na u.
Meyn swaager, ik uyt de brief verstan, als dat gey een looting heb beygewoont en dat gey een hoog nommer heb getroffen, waar ik over verblijt ben. Moegt gey het maar regt voor den Heeren herkennen, o dat moet zoon groot voorigt wezen.
O meyn geliefde vrou, ik kan nog ni nalaaten om u nog een kleyn letertjes te scarijven. Meyn vervoek is nog eris of ge zoo goed wou wezen of gey an onse Burgemester met een vrendelijk woord wou vragen of hey zoo goet wil weezen en scraijven een brief an onse Briggedier muskwartier, leggende op de reden van Tessel op de Kroonprins, of ik eens met verlof mag over koomen en dan moet gey een Brief an part sturen an meyn ok en an de briggedier ok an part, want anders wet ik het niet hey een Brief heft gekregen of niet. Zeyt duyzent maal van meyn gegrooet.
Meyn geliefden vaader en moeder, ik kan nit naalaaten om u nog een kleyn letterje te scraijven. Ik heb uyt de brief verstan als dat gey nog gezont was, dat meyn nog tot een groot verbleijden is. Maar meyn verlangen is zoo naa u, meyn liven moeder, dat kan ik nit uyt spreken. O de Heren is nog zoo goet en bewaart meyn nog en onderstunt meyn nog in al meyn wegen, di den Heeren nog met meyn hout. O, dat is zoo goed, dat doet meyn menigmaal nog zugten voor den Heeren brengen, en dat de Heeren nog zoo goet is en bewaart meyn nog voor ziekten, daar der zoo veel ziekten bennen, zoo als ik uyt di brief heb verstaan, die aan haar leeger gebonden leggen. Ik hoep als dat de Heeren meyn zuster Teymensen nog weer in gezonthied zal opgerigt hebben en dat het nog uyt zal lopen tot de weg des Heren. Daar meden breken ik af en groet u duyzentmaal en sluyt mienen brief met dezen mintaal.