Veldslagen in Duitsland in 1813: de Saksische campagne
Na de zo smadelijk verlopen veldtocht naar Rusland in 1812, verzamelde Napoleon in het voorjaar van 1813 al snel weer een leger om zich heen. Na de mobilisatie kon hij een leger van 350.000 manschappen bijeenbrengen. Jonge onervaren dienstplichtigen sloten zich aan bij de uit Rusland teruggekeerde militairen. Helaas had hij een tekort aan cavalerie. In Rusland had hij immers bijna al zijn paarden verloren en het kostte tijd nieuwe paarden te trainen. Ook voerde Napoleon hervormingen in zijn leger door.
De voorjaarscampagne van 1813 (april-juni 1813)
5 april: Slag bij Möckern : overwinning van geallieerden (Rusland, Pruisen, Groot-Brittannië, Zweden en Oostenrijk) op Frankrijk.
2 mei: Slag bij Lützen: Franse overwinning
20-21 mei: Slag bij Bautzen: Franse overwinning
4 juni: Slag bij Luckau: overwinning van de geallieerden. De Pruisische generaal Bülow versloeg het Franse leger.
Wapenstilstand
Na de slag bij Bautzen begonnen er geheime onderhandelingen over een wapenstilstand. De wapenstilstand van Pleischwitz werd op 4 juni getekend en zou duren tot 18 augustus. Van Bohemen, langs de grens met Saksen en langs de Oder tot Stettin liep een demarcatielijn. Pruisische troepen trokken zich terug op hun grondgebied en Pruisische enclaves in Saksen stelden zich neutraal op.[i]
Achteraf bezien was de wapenstilstand een slechte beslissing van Napoleon. Het beroofde hem immers van de kans zijn overwinningen te kapitaliseren. Tegelijkertijd gaf hij de vijand meer tijd om de troepen te versterken.
Intussen had Oostenrijk zijn minister van buitenlandse zaken, Metternich, op 26 juni naar Dresden gestuurd om tot een vergelijk te komen. Napoleon veegde de voorstellen resoluut van tafel.
De najaarscampagne van 1813 (augustus-oktober 1813)
Op 18 augustus hervatte men de oorlog weer.
26 en 27 augustus: Slag bij Dresden: laatste grote overwinning van Napoleon in Duitsland;
28 augustus: Slag bij Grossbeeren: maarschalk Oudinot verslagen door zijn voormalige collega Karel Johan van Zweden, voorheen maarschalk Bernadotte.
30 augustus: Slag bij Kulm, in het koninkrijk Bohemen; overwinning van de coalitie;
6 september: Slag bij Dennewitz, overwinning van de coalitie;
16-19 oktober: Slag bij Leipzig of de Volkerenslag: De Zesde Coalitie versloeg Napoleon in een beslissende slag, zodat hij zich terugspoedde naar eigen grondgebied;
30-31 oktober: Slag bij Hanau, Franse overwinning.
In november 1813 deed Metternich opnieuw een vredesvoorstel. Napoleon wachtte te lang met een antwoord, omdat hij veel moest opgeven. De geallieerden trokken het voorstel in december in.
P.M.
In de Duitse geschiedschrijving worden gevechten van de Zesde Coalitieoorlog die op het eigen grondgebied plaatsvonden ook wel de “Duitse bevrijdingsoorlogen” (Befreiungskriege) of “Vrijheidsoorlogen” (Freiheitskriege) genoemd.
[i] Rieksen, E.J. (2020). VOETSTAPPEN zonder ECHO. Het oud-Hollandse 2e/3e/1e regiment jagers/ 33e regiment lichte infanterie aan het werk in de Franse Tijd 1806-1814. Vrije Universiteit Amsterdam, pag. 110.
Bron
Harrison W. Mark. De oorlog van de Zesde Coalitie, in World History Encyclopedia, 4 september 2023.